تصویر ۲: نمونه‌ای از کهکشان مارپیچ که توسط تلسکوپ فضایی هابل تصویر شده است (کهکشان مارپیچ M74).
کهکشان‌ها بر اساس شکل ظاهری‌شان دسته‌بندی می‌شوند. به صورت کلی می‌توان کهکشان‌ها را به سه دسته کلی بیضوی، مارپیچی و نامنظم تقسیم‌بندی کرد. آشنا‌ترین نوع کهکشان، کهکشان مارپیچی است. این کهکشان‌ها دارای یک شکل مشخص با بازوهای مارپیچ در یک دیسک نسبتاً مسطح و یک برآمدگی مرکزی هستند. تراکم بالایی از ستارگان در برآمدگی وجود دارد. بازوها و برآمدگی توسط هاله‌ای ضعیف از ستاره‌ها احاطه شده‌اند. برآمدگی و هاله بیشتر شامل ستارگان قدیمی و بازوهای مارپیچی حاوی گاز، گرد و غبار و ستاره‌های جوان‌تر هستند. کهکشان راه شیری ما یک کهکشان مارپیچی است، در تصویر بالا می توانید یک کهکشان مارپیچ را مشاهده کنید برخی کهکشان‌های مارپیچی را «مارپیچ‌های بسته» می‌نامیم، زیرا برآمدگی مرکزی مانند یک میله کشیده به نظر می‌رسد. در مارپیچ‌های بسته، بازوهای مارپیچی کهکشان از انتهای میله به چشم می‌خورند. در تصویر زیر میتوانید یک کهکشان مارپیچ بسته را مشاهده کنید.
تصویر ۳: نمونه‌ای از کهکشان مارپیچ بسته که توسط تلسکوپ فضایی هابل تصویربرداری شده است (کهکشان مارپیچ بسته NGC 1672).
همانطور که از نام کهکشان‌های بیضوی پیدا است، این کهکشان‌ها گرد یا بیضی هستند و ستارگان نسبتاً به صورت یکنواخت در سراسر آن‌ها توزیع می‌شوند. این دسته از کهکشان‌ها نیز همانند کهکشان‌های مارپیچی دارای برآمدگی و هاله می‌باشند، اما دیسک صاف ستاره‌ای ندارند. ستارگان کهکشان بیضوی معمولاً ستارگان پیرتر هستند.
تصویر ۴: نمونه‌ای از کهکشان بیضوی که توسط تلسکوپ هابل تصویربرداری شده است (کهکشان بیضوی NGC 1132).
کهکشان‌های نامنظم شکل و ساختار مشخصی ندارند. آن‌ها اغلب از نظر ظاهری نامنظم و بدون برآمدگی یا بازوهای مارپیچی هستند. شکل و جهت‌گیری مختلف کهکشان‌ها نتیجه‌ای از تاریخ آن‌ها است که ممکن است شامل تعامل با دیگر کهکشان‌ها نیز باشد.
تصویر ۵: نمونه‌ای از کهکشان نامنظم که توسط تلسکوپ هابل تصویربرداری شده است (کهکشان نامنظم NGC 1472A).
