میلیاردها کهکشان در عالم وجود دارند، اما از کهکشان ما تنها سه کهکشان ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک و کهکشان آندرومدا بدون تلسکوپ قابل مشاهده هستند. ابرهای بزرگ و کوچک ماژلانی حدود 160,000 سال نوری از ما فاصله دارند و به عنوان ماهوارههای راه شیری شناخته میشوند. این دو کهکشان را میتوان از نیمکره جنوبی به خوبی مشاهده کرد.
تصویر ۱: ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک توسط تلسکوپ ۱٫۵۴ متری دانمارک در رصدخانه لاسیلا شیلی تصویربرداری شده است. دوتایی کهکشانهای کوتوله نامنظم یعنی ابرهای ماژلانی به راحتی در نیمکره جنوبی قابل مشاهده هستند.
کوچکترین کهکشانها میتوانند چند صد هزار ستاره داشته باشند و طول آنها چندین هزار سال نوری باشد، در حالی که بزرگترین کهکشانها دارای تریلیونها ستاره هستند و ممکن است طول آنها صدها هزار سال نوری باشد. کهکشانها میتوانند در گروههای کوچک و یا در خوشههای بزرگ یافت شوند. همچنین یافتن ستارگان در فضای بین کهکشانها بسیار نادر است. کهکشانها گاه با یکدیگر نیز برخورد میکنند که نتایج جالبی به همراه دارد. این برخوردها علاوه بر تغییر شکل کهکشانهایی که به هم برخورد میکنند، میتواند باعث شکلگیری ستارگان جدید نیز شود. با این حال، در زمان برخورد کهکشانها به دلیل فواصل زیاد بین آنها ستارگان با یکدیگر برخورد نمیکنند.